Różnice

Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.

Odnośnik do tego porównania

Poprzednia rewizja po obu stronach Poprzednia wersja
Nowa wersja
Poprzednia wersja
dip:uniki [2016/04/26 06:19]
naczelnik [Zakres przedmiotowy]
dip:uniki [2016/10/07 08:00] (aktualna)
naczelnik
Linia 33: Linia 33:
 Informacją publiczną jest treść umów cywilnoprawnych dotyczących majątku publicznego (wyrok NSA z dnia 11 września 2012 roku w sprawie sygn. I OSK 903/12, Wyrok NSA z dnia 25 marca 2014 r. I OSK 2351/2013). Dotyczy to też wszelkich faktur czy rachunków związanych z takimi umowami (Wyrok NSA z dnia 03 stycznia 2012 roku w sprawie sygn. akt. I OSK 2157/11). Informacją publiczną jest treść umów cywilnoprawnych dotyczących majątku publicznego (wyrok NSA z dnia 11 września 2012 roku w sprawie sygn. I OSK 903/12, Wyrok NSA z dnia 25 marca 2014 r. I OSK 2351/2013). Dotyczy to też wszelkich faktur czy rachunków związanych z takimi umowami (Wyrok NSA z dnia 03 stycznia 2012 roku w sprawie sygn. akt. I OSK 2157/11).
  
-Zestawienie (rejestr) umów stanowi informacje publiczną (zob. np. wyrok WSA w Olsztynie z dnia 25 lutego 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Ol 5/14, wyrok WSA w Warszawie z dnia 04 marca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 693/13, wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 marca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 740/13, wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 749/13, wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 maja 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 168/14, wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 maja 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 68/14, wyrok WSA w Olsztynie z dnia 26 czerwca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Ol 52/14, wyrok WSA w Krakowie z dnia 26 czerwca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Kr 113/14, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 września 2014 roku w sprawie sygn. akt. IV SAB/Po 55/14, wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 października 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 426/14, wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 26 listopada 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Go 103/14, wyrok WSA w Olsztynie z dnia 30 września 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Ol 84/14). Jak również informacje o organizacji takich rejestrów (zob. wyrok WSA w Warszawie z dnia 04 marca 2015 roku w sprawie sygn. akt. VIII SAB/Wa 75/14, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 25 marca 2015 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Gd 15/15, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 27 lutego 2015 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Rz 5/15, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 09 września 2015 roku w sprawie sygn. akt. IV SAB/Wr 133/15, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 27 maja 2015 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Rz 31/15, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 02 października 2015 roku w sprawie sygn. akt. IV SAB/Wr 178/15, wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 listopada 2015 roku w sprawie sygn. akt. VIII SAB/Wa 38/15, wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 stycznia 2016 roku sygn. akt. VIII SAB/Wa 82/15, wyrok NSA z dnia 16 lutego 2016 roku w sprawie sygn. akt. I OSK 2440/14).+Zestawienie (rejestr) umów stanowi informacje publiczną (zob. np. wyrok WSA w Olsztynie z dnia 25 lutego 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Ol 5/14, wyrok WSA w Warszawie z dnia 04 marca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 693/13, wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 marca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 740/13, wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 749/13, wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 maja 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 168/14, wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 maja 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 68/14, wyrok WSA w Olsztynie z dnia 26 czerwca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Ol 52/14, wyrok WSA w Krakowie z dnia 26 czerwca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Kr 113/14, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 września 2014 roku w sprawie sygn. akt. IV SAB/Po 55/14, wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 października 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 426/14, wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 26 listopada 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Go 103/14, wyrok WSA w Olsztynie z dnia 30 września 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Ol 84/14). Jak również informacje o organizacji takich rejestrów (zob. wyrok WSA w Warszawie z dnia 04 marca 2015 roku w sprawie sygn. akt. VIII SAB/Wa 75/14, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 25 marca 2015 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Gd 15/15, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 27 lutego 2015 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Rz 5/15, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 09 września 2015 roku w sprawie sygn. akt. IV SAB/Wr 133/15, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 27 maja 2015 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Rz 31/15, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 02 października 2015 roku w sprawie sygn. akt. IV SAB/Wr 178/15, wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 listopada 2015 roku w sprawie sygn. akt. VIII SAB/Wa 38/15, wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 stycznia 2016 roku sygn. akt. VIII SAB/Wa 82/15, wyrok NSA z dnia 16 lutego 2016 roku w sprawie sygn. akt. I OSK 2440/14, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 9 września 2016 roku w sprawie sygn. akt. II SA/Rz 837/16, wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 czerwca 2016 roku w sprawie sygn. akt. II SA/Wa 160/16).
  
 - wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2014 roku w sprawie sygn. akt. I OSK 213/14 - umowy z pracownikami - wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2014 roku w sprawie sygn. akt. I OSK 213/14 - umowy z pracownikami
Linia 42: Linia 42:
 > Środki finansowe, umożliwiające realizację czynności przez organ administracji publicznej, podlegają takim samym zasadom jawności jak inne informacje publiczne, niezależnie od źródła ich pochodzenia. W ocenie Sądu teza ta jest nie tylko oczywiście trafna w odniesieniu do środków publicznych, ale także trafna w odniesieniu do środków "niepublicznych", gdyby takowe miały być zaangażowane w podejmowanie czynności przez organ administracji publicznej w zakresie wyraźnie odniesionym do zadań lub funkcji tego organu. Innymi słowy, gdyby Burmistrz Miasta Wadowice wydawała prywatne środki finansowe na czynności nie związane z wykonywaniem mandatu burmistrza, wówczas takie wydatki nie stanowiłyby informacji publicznej. Jeżeli jednak Burmistrz wydaje nawet prywatne środki na wykonywanie zadania publicznego lub takie środki angażuje na utrzymanie swojego stanowiska publicznego jako burmistrza danej gminy - to wielkość tych środków i ich pochodzenie winny być objęte ustawą o dostępie do informacji publicznej. > Środki finansowe, umożliwiające realizację czynności przez organ administracji publicznej, podlegają takim samym zasadom jawności jak inne informacje publiczne, niezależnie od źródła ich pochodzenia. W ocenie Sądu teza ta jest nie tylko oczywiście trafna w odniesieniu do środków publicznych, ale także trafna w odniesieniu do środków "niepublicznych", gdyby takowe miały być zaangażowane w podejmowanie czynności przez organ administracji publicznej w zakresie wyraźnie odniesionym do zadań lub funkcji tego organu. Innymi słowy, gdyby Burmistrz Miasta Wadowice wydawała prywatne środki finansowe na czynności nie związane z wykonywaniem mandatu burmistrza, wówczas takie wydatki nie stanowiłyby informacji publicznej. Jeżeli jednak Burmistrz wydaje nawet prywatne środki na wykonywanie zadania publicznego lub takie środki angażuje na utrzymanie swojego stanowiska publicznego jako burmistrza danej gminy - to wielkość tych środków i ich pochodzenie winny być objęte ustawą o dostępie do informacji publicznej.
 (Wyrok WSA w Krakowie z dnia 20 maja 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Kr 104/14) (Wyrok WSA w Krakowie z dnia 20 maja 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Kr 104/14)
 +==== Wykorzystanie w celach prywatnych ====
 +Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 listopada 2013 r. w sprawie sygn. akt I OSK 1830/13 błędem jest założenie, iż samo wykazanie prywatnego celu w jakim zamierza użyć żądanej informacji podmiot występujący z wnioskiem o jej udzielenie, wyłącza publiczny charakter tej informacji. Twierdzenie takie nie znajduje uzasadnienia w treści przepisów prawa materialnego art. 1 ust. 1 i art. 6 u.d.i.p. Takiej definicji pojęcia informacji publicznej w znaczeniu przedmiotowym nie można też dopatrzyć się w art. 61 Konstytucji. Dopuszczenie wprost, bez szczególnego zapisu ustawowego, że cel, któremu ma posłużyć informacja wpływa na zdefiniowanie jej publicznego charakteru, powodowałoby ograniczenie prawa do informacji publicznej w sposób znaczący. Tymczasem ustawodawca przewidując ograniczenie prawa do informacji publicznej (art. 5 ustawy) i zakreślając obszar ograniczenia nadal określa ją jako informację publiczną. Oznacza to, że przepisy art. 1 ust. 1 i art. 6 u.d.i.p. wymagają przy ich stosowaniu każdorazowego określenia, czy żądanie określone we wniosku o udzielenie informacji publicznej dotyczy informacji o sprawach publicznych. Odmowa zastosowania wymienionych przepisów wyłącznie w oparciu o ustalenie, iż zamiarem wnioskodawcy jest ich wykorzystanie w celu prywatnym, byłaby odmową ich stosowania w oparciu o nieznane kryterium ustawowe. Zgodnie z art. 2 ust. 2 u.d.i.p. od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego. W wyroku z dnia 22 listopada 2013 r., sygn. akt I OSK 1748/13 NSA uznał natomiast, że art. 2 ust. 2 u.d.i.p. wskazuje, iż cel, dla którego osoba ta chce informację wykorzystać, jest z tego punktu widzenia obojętny. Niepodobna zatem uzależniać prawa do informacji publicznej, a tym samym również ograniczać obowiązku jej udzielenia, od przyczyny, dla której wnioskodawca tej informacji się domaga (wyroki NSA m.in.: z dnia 28 listopada 2013 r., sygn. akt I OSK 1599/13, z dnia 20 grudnia 2013 r., sygn. akt I OSK 1988/13, z dnia 17 stycznia 2014 r., sygn. akt I OSK 2030/13, z dnia 26 lutego 2014 r., sygn. akt I OSK 2354/13, z dnia 12 marca 2014 r., sygn. akt I OSK 2753/13, z dnia 3 kwietnia 2014 r., sygn. akt I OSK 2874/13). Ocena, czy określona informacja stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy nie może być odmienna w zależności od tego, jaki wnioskodawca ubiegać się będzie o jej udostępnienie (tak w wyrokach NSA m.in.: z dnia 15 listopada 2013 r., sygn. akt I OSK 1585/13, z dnia 20 grudnia 2013 r., sygn. akt I OSK 1987/13, z dnia 31 stycznia 2014 r., sygn. akt I OSK 2137/13, z dnia 26 lutego 2014 r., sygn. akt I OSK 2400/13, z dnia 12 marca 2014 r., sygn. akt I OSK 3026/13, z dnia 11 kwietnia 2014 r., sygn. akt I OSK 3031/13, z dnia 23 czerwca 2014 r., sygn. akt I OSK 3036/13).
 ====== Procedura ====== ====== Procedura ======
  
Linia 48: Linia 50:
  
 Przepis przewidujący dodatkowy sposób upublicznienia niektórych informacji publicznych, w formie np. sprawozdań, nie wyłącza prawa dostępu do uzyskiwania tych informacji w tym, ani w szerszym zakresie w w trybie u.d.i.p. (uchwała NSA z dnia 09 grudnia 2013 roku w sprawie sygn. akt. I OPS 8/13, wyrok WSA w Łodzi wyroku z dnia 27 listopada 2012 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Łd 131/12, wyrok NSA z dnia 21 września 2012 roku w sprawie sygn. akt. I OSK 1393/12, wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 62/14). Przepis przewidujący dodatkowy sposób upublicznienia niektórych informacji publicznych, w formie np. sprawozdań, nie wyłącza prawa dostępu do uzyskiwania tych informacji w tym, ani w szerszym zakresie w w trybie u.d.i.p. (uchwała NSA z dnia 09 grudnia 2013 roku w sprawie sygn. akt. I OPS 8/13, wyrok WSA w Łodzi wyroku z dnia 27 listopada 2012 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Łd 131/12, wyrok NSA z dnia 21 września 2012 roku w sprawie sygn. akt. I OSK 1393/12, wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 62/14).
 +==== Odrębny podmiot ====
 +Jeśli informacja publiczna nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej, a zatem nie jest publicznie dostępna, podmiot zobowiązany do jej udostępnienia i będący w jej posiadaniu ma obowiązek udostępnić tę informację wnioskodawcy niezależnie od swojej wiedzy co do tego, że wnioskodawca nią dysponuje na skutek jej uzyskania od innego podmiotu zobowiązanego (zob. wyrok WSA w Białymstoku z dnia 24 maja 2016 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Bk 87/15).
 +==== Obieg publiczny ====
 +>  Nie wynika to w szczególności z przytoczonego przez pełnomocnika organu orzeczenia z dnia 22 czerwca 2007 r. w sprawie II SAB/Wa 175/06 (k. 68). Mowa jest w nim o tym, że wniosek o udostępnienie informacji publicznej powinien być załatwiony wówczas, gdy "informacja nie została wcześniej udostępniona i nie funkcjonuje w publicznym obiegu". A zatem jeśli informacja funkcjonuje w publicznym obiegu np. poprzez udostępnienie jej w BIP podmiotu zobowiązanego, to faktycznie brak jest obowiązku jej ponownego udostępnienia, a wystarczy wskazanie, w jakim miejscu się znajduje. Powyższe stanowisko Sądu prezentowane w sprawie niniejszej znajduje oparcie w treści art. 10 ust. 1 u.d.i.p., zgodnie z którym na wniosek jest udostępniania wyłącznie informacja nieudostępniona w BIP lub centralnym repozytorium. Jeśli zatem udostępnienia w BIP lub repozytorium nie ma, nie może być mowy o zwolnieniu z załatwienia wniosku o udostępnienie informacji publicznej, a w konsekwencji z udostępnienia takiej informacji, nawet jeśli Wnioskodawca posiada ją od innego podmiotu niż adresat wniosku, ale nie jest ona powszechnie dostępna.
 +wyrok WSA w Białymstoku z dnia 24 maja 2016 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Bk 87/15
 ==== Strona internetowa ==== ==== Strona internetowa ====
 Upublicznienie informacji nie w Biuletynie Informacji Publicznej, lecz za pośrednictwem stron internetowych podmiotu nie zwalnia z udostępnienia informacji w BIP, jeżeli strona ta nie spełnia wymogów technicznych dla BIP. Nie ma i nie było bowiem żadnych podstaw, by za równorzędne traktować sposoby udostępnienia informacji za pośrednictwem własnego BIP oraz za pośrednictwem innych stron internetowych (wyrok NSA - II SAB 220/03, wyrok NSA z dnia 03 stycznia 2013 roku w sprawie sygn. akt. I OSK 2244/12) lub BIP innego organu (zob. wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 06 maja 2011 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Rz 14/11). Zainteresowany musi mieć również zagwarantowane prawo do zweryfikowania informacji w kilku źródłach (zob. Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 marca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Kr 8/14) z dochowaniem odpowiednich wymogów określających m. in. odpowiedzialność i wiarygodność informacji.  Upublicznienie informacji nie w Biuletynie Informacji Publicznej, lecz za pośrednictwem stron internetowych podmiotu nie zwalnia z udostępnienia informacji w BIP, jeżeli strona ta nie spełnia wymogów technicznych dla BIP. Nie ma i nie było bowiem żadnych podstaw, by za równorzędne traktować sposoby udostępnienia informacji za pośrednictwem własnego BIP oraz za pośrednictwem innych stron internetowych (wyrok NSA - II SAB 220/03, wyrok NSA z dnia 03 stycznia 2013 roku w sprawie sygn. akt. I OSK 2244/12) lub BIP innego organu (zob. wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 06 maja 2011 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Rz 14/11). Zainteresowany musi mieć również zagwarantowane prawo do zweryfikowania informacji w kilku źródłach (zob. Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 marca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Kr 8/14) z dochowaniem odpowiednich wymogów określających m. in. odpowiedzialność i wiarygodność informacji. 
Linia 118: Linia 125:
 ==== Dokładne wynagrodzenia ==== ==== Dokładne wynagrodzenia ====
 > Podkreślić należy, że nie wnoszono o podanie podstawy prawnej regulującej zasadę wyznaczania wysokości wynagrodzenia Prezesa PGKiM, a o kopie kart wynagrodzenia przedstawiająca konkretne składniki wynagrodzenia za okres roku. Takie informacje nie są tożsame na co zwraca się także w ugruntowanym i jednolitym orzecznictwie sądów administracyjnych (wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 lipca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 270/14, wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 lipca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 263/14, wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 czerwca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 234/14, II SAB/Wa 236/14, II SAB/Wa 237/14, wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 czerwca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 231/14, VIII SAB/Wa 19/14, VIII SAB/Wa 23/14, II SAB/Wa 197/14). > Podkreślić należy, że nie wnoszono o podanie podstawy prawnej regulującej zasadę wyznaczania wysokości wynagrodzenia Prezesa PGKiM, a o kopie kart wynagrodzenia przedstawiająca konkretne składniki wynagrodzenia za okres roku. Takie informacje nie są tożsame na co zwraca się także w ugruntowanym i jednolitym orzecznictwie sądów administracyjnych (wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 lipca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 270/14, wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 lipca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 263/14, wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 czerwca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 234/14, II SAB/Wa 236/14, II SAB/Wa 237/14, wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 czerwca 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Wa 231/14, VIII SAB/Wa 19/14, VIII SAB/Wa 23/14, II SAB/Wa 197/14).
 +> informacji o wysokości wynagrodzeń osób zajmujących określone stanowiska nie zastępuje – tak jak chcą tego organy - wiedza o treści aktów prawnych, które wysokość tych wynagrodzeń regulują. Po pierwsze bowiem żądanie wnioskodawcy dotyczyło faktu, a nie prawa, a po wtóre nawet przy zastosowaniu obowiązujących przepisów płacowych wysokość wynagrodzeń może być różnicowana różnymi jego elementami i nie musi być równa dla wszystkich osób zajmujących określone stanowisko. (wyrok NSA z dnia 28 kwietnia 2016 roku w sprawie sygn. akt. I OSK 2755/14)
 ===== Dane osobowe ===== ===== Dane osobowe =====
 ==== dopuszczalne ==== ==== dopuszczalne ====
Linia 143: Linia 151:
 >   1. Cechą prawa do prywatności jest to, że ochroną tą objęta jest dziedzina życia osobistego (prywatnego), rodzinnego i towarzyskiego człowieka. **Ochrona ta nie obejmuje działalności publicznej osoby** ani też sfery działań i zachowań, które ogólnie są pojmowane jako osobiste lub prywatne, jeżeli działania te lub zachowania wiążą się ściśle z działalnością publiczną. >   1. Cechą prawa do prywatności jest to, że ochroną tą objęta jest dziedzina życia osobistego (prywatnego), rodzinnego i towarzyskiego człowieka. **Ochrona ta nie obejmuje działalności publicznej osoby** ani też sfery działań i zachowań, które ogólnie są pojmowane jako osobiste lub prywatne, jeżeli działania te lub zachowania wiążą się ściśle z działalnością publiczną.
 >   2. Z przepisu art. 5 ust. 2 u.d.i.p. nie można w żadnym wypadku wywodzić uprawnienia podmiotu dysponującego informacją publiczną do **zachowania w tajemnicy tożsamości osoby, która działa w imieniu podmiotu** wykonującego zadania publiczne wymienionego w art. 4 u.d.i.p. >   2. Z przepisu art. 5 ust. 2 u.d.i.p. nie można w żadnym wypadku wywodzić uprawnienia podmiotu dysponującego informacją publiczną do **zachowania w tajemnicy tożsamości osoby, która działa w imieniu podmiotu** wykonującego zadania publiczne wymienionego w art. 4 u.d.i.p.
 +
 +wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2016 roku w sprawie sygn. akt. II SA/Wa 1813/15:
 +> Warto w tym miejscu powołać również pogląd Naczelnego Sądu Administracyjny zaprezentowany w wyroku z 15 listopada 2013 r. sygn. akt I OSK 1044/13 (publ. https://orzeczenia.nsa.gov.pl), gdzie wskazano, że pełnienie funkcji publicznych można przypisać tylko pracownikom z wyboru i powołania, zaś pozostałym gdy pełnią zadania publiczne, a także zatrudnionym na stanowiskach urzędniczych. Funkcji publicznych nie pełnią natomiast osoby zatrudnione na stanowiskach pomocniczych i obsługi. Koniecznym jest przy tym każdorazowe badanie zakresu uprawnień, który dla przypisania im przymiotu pełnienia takich funkcji winien obejmować uprawnienia m.in. do dysponowania majątkiem publicznym, zarządzania nim albo wykonywania innych zadań z zakresu spraw publicznych. Istotne jest posiadanie prawa do działania wpływającego na podejmowanie decyzji (nie tylko w sensie procesowych rozstrzygnięć) w tej materii (por. też wyrok NSA z dnia 21 sierpnia 2013 r. sygn. akt I OSK 681/13, publ. j.w.).
 == życie prywatne == == życie prywatne ==
 Należy w pierwszym rzędzie zdefiniować pojęcia prawa do prywatności, o którym mowa w art. 5 ust.1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a przede wszystkim w art. 47 Konstytucji Rzeczypospolitej z 2 kwietnia 1997 r, który stanowi, że „Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym.” Należy w pierwszym rzędzie zdefiniować pojęcia prawa do prywatności, o którym mowa w art. 5 ust.1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a przede wszystkim w art. 47 Konstytucji Rzeczypospolitej z 2 kwietnia 1997 r, który stanowi, że „Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym.”
Linia 223: Linia 234:
  
 Okoliczności zwalniające organ administracji z zarzutu bezczynności zawsze muszą mieć charakter prawny, proceduralny, a nie faktyczny. Dla uznania, że organ nie pozostaje w bezczynności nie jest także wystarczające wdanie się w korespondencję wyjaśniającą wątpliwości, bez podejmowania czynności proceduralnych (zob. Wyrok WSA w Opolu z dnia 10 kwietnia 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Op 15/14). Tego rodzaju pogląd koresponduje z powszechnie aprobowaną zasadą, że realizacja kompetencji organu jest jego prawnym obowiązkiem. Posiadając kompetencję w określonym zakresie organ administracji ma obowiązek czynić z niej użytek, a niezrealizowanie tego obowiązku jest jednoznaczne z bezczynnością organu (J. Boć, Prawo administracyjne, Wrocław 2004 r., J. Zimmermann, Prawo administracyjne, wyd. Zakamycze, Kraków 2005 r.). Z bezczynnością organu mamy zatem do czynienia zwłaszcza, gdy nie podejmuje w prawnie ustalonym terminie żadnych czynności w sprawie lub gdy jakkolwiek prowadzi postępowanie, to jednak mimo ustawowego obowiązku nie kończy go wydaniem w terminie aktu, ani innej czynności (por. wyroki NSA z 20 lipca 1990 r. w sprawie sygn. akt I SAB 60/99, z 19 lutego 1999 roku w sprawie sygn. akt IV SAB 153/98, z 27 stycznia 1999 roku w sprawie sygn. akt I SAB 142/98). Okoliczności zwalniające organ administracji z zarzutu bezczynności zawsze muszą mieć charakter prawny, proceduralny, a nie faktyczny. Dla uznania, że organ nie pozostaje w bezczynności nie jest także wystarczające wdanie się w korespondencję wyjaśniającą wątpliwości, bez podejmowania czynności proceduralnych (zob. Wyrok WSA w Opolu z dnia 10 kwietnia 2014 roku w sprawie sygn. akt. II SAB/Op 15/14). Tego rodzaju pogląd koresponduje z powszechnie aprobowaną zasadą, że realizacja kompetencji organu jest jego prawnym obowiązkiem. Posiadając kompetencję w określonym zakresie organ administracji ma obowiązek czynić z niej użytek, a niezrealizowanie tego obowiązku jest jednoznaczne z bezczynnością organu (J. Boć, Prawo administracyjne, Wrocław 2004 r., J. Zimmermann, Prawo administracyjne, wyd. Zakamycze, Kraków 2005 r.). Z bezczynnością organu mamy zatem do czynienia zwłaszcza, gdy nie podejmuje w prawnie ustalonym terminie żadnych czynności w sprawie lub gdy jakkolwiek prowadzi postępowanie, to jednak mimo ustawowego obowiązku nie kończy go wydaniem w terminie aktu, ani innej czynności (por. wyroki NSA z 20 lipca 1990 r. w sprawie sygn. akt I SAB 60/99, z 19 lutego 1999 roku w sprawie sygn. akt IV SAB 153/98, z 27 stycznia 1999 roku w sprawie sygn. akt I SAB 142/98).
 +==== Błędne przekonanie a bezczynność ====
 +Wniesienie skargi na "milczenie władzy" jest przy tym uzasadnione nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także w przypadku odmowy wydania aktu, mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, choćby organ mylnie sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania aktu (J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Wydawnictwo "Lexis - Nexis", Warszawa 2006, str. 37). Dla uznania bezczynności konieczne jest zatem ustalenie, że organ administracyjny zobowiązany był na podstawie przepisów prawa do wydania decyzji lub innego aktu albo do podjęcia określonych czynności. 
  
 ===== Nieprzekazanie skargi ===== ===== Nieprzekazanie skargi =====
dip/uniki.1461644382.txt.gz · ostatnio zmienione: 2016/04/26 06:19 przez naczelnik
Public Domain
www.chimeric.de Valid CSS Driven by DokuWiki do yourself a favour and use a real browser - get firefox!! Recent changes RSS feed Valid XHTML 1.0