To jest stara wersja strony!


Udostępnienie informacji publicznej jest zatem czynnością, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Przepis ten stanowi, iż kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na (…) akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Ratio legis tego unormowania, rozszerzającego kontrolę sądu administracyjnego poza sferę decyzji i postanowień, będących tradycyjnie przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej jest umożliwienie sądowej kontroli również takich działań administracji publicznej, które nie są podejmowane w sformalizowanych postępowaniach, zapewniających ich uczestnikom określone gwarancje procesowe, a dotyczą praw i obowiązków obywateli i innych podmiotów w sferze publicznoprawnej, w stosunkach z organami administracji publicznej oraz w zakresie zadań realizowanych przez te organy oraz inne jednostki organizacyjne, za pośrednictwem których państwo realizuje swoje zadania. Udostępnienie informacji publicznej jest realizacją obowiązku wynikającego z ustawy o dostępie do informacji publicznej i jednocześnie realizacją uprawnienia obywateli do uzyskania tej informacji (Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, komentarz pod red. T.Wosia, Wydawnictwo LexisNexis Prawnicze Warszawa 2005 str.85).

II SAB/Łd 29/07 - Wyrok WSA w Łodzi

Akt lub czynność, na które przysługuje skarga do sądu administracyjnego charakteryzują się tym, że są podejmowane w sprawie indywidualnej, skierowane do oznaczonego podmiotu, dotyczą uprawnienia lub obowiązku tego podmiotu, samo zaś uprawnienie lub obowiązek, którego akt, czynność dotyczy, jest określone w przepisie prawa powszechnie obowiązującego.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedziba w Gdańsku z dnia 4 listopada 2010 r. - III SA/Gd 296/10

Skarga na bezczynność jest nie tylko środkiem procesowym mającym przeciwdziałać opieszałym i przewlekłym działaniom administracji publicznej, ale umożliwia też dokonywanie przez sąd administracyjny prawidłowej wykładni prawa administracyjnego wówczas, kiedy organ prezentuje pogląd, że żadna norma ustawowa nie zobowiązuje go i nie upoważnia do działania.

I OSK 1608/09 - wyrok NSA (N) z dnia 23-03-2010

Zatem zgodnie się podkreśla, że wskazane w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a., akty administracji publicznej, aby mogły zostać poddane kontroli sądowej, muszą dotyczyć spraw indywidualnych, skierowanych do określonych adresatów, których praw i obowiązków dotyczą, zaś uprawnienie lub obowiązek, którego czynność dotyczy, musi być określone w przepisie prawa powszechnie obowiązującego. Regulacja taka stanowi bowiem istotne uzupełnienie sądowej kontroli administracji w sprawach indywidualnych, zapobiegając unikaniu przez organ kontroli sądowej spraw indywidualnych niezakończonych w drodze decyzji administracyjnej. Stąd też wyłączone spod zakresu stosowania art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a., są akty o charakterze generalnym.

I OSK 169/09 - Wyrok NSA

dip/zaskarzanie-bip.1400882145.txt.gz · ostatnio zmienione: 2014/05/23 23:55 przez naczelnik
Public Domain
www.chimeric.de Valid CSS Driven by DokuWiki do yourself a favour and use a real browser - get firefox!! Recent changes RSS feed Valid XHTML 1.0