art. 33 ust. 2 ustawy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym daje wyłącznie podstawę do ustanowienia (w drodze zarządzenia) zasad funkcjonowania urzędu, które odnoszą się do Burmistrza i podległego mu urzędu. Przepis ten nie stanowi jednak podstawy do wydawania aktów o charakterze generalnym, należących do aktów normatywnych prawa miejscowego. Przedmiotowe zarządzenie spełnia zaś takie kryteria. Z analizy uregulowań zawartych w kwestionowanym zarządzeniu niewątpliwie wynika, że określone w nim zasady w żadnej mierze nie dotyczą organizacji i zasad funkcjonowania urzędu gminy. Odnoszą się one raczej do zagadnień związanych z dostępem do dokumentów i korzystaniem z nich oraz wyznaczaniem odpowiednich zasad regulujących te kwestie. Jednak to nie burmistrz został upoważniony do stanowienia zasad dostępu i korzystania z dokumentów. Musiałaby istnieć bowiem norma prawna rangi ustawowej, która wyposażałaby organ wykonawczy gminy w kompetencję do wydania aktu regulującego tę materię. Nie do zaakceptowana jest także, sformułowana w odpowiedzi na skargę teza, że sporne zarządzenie musi spełniać jedynie wymóg zgodności ze Statutem Miasta i Gminy, gdyż nie ma przepisu prawa, który upoważniałby burmistrza do wydania zarządzenia o charakterze aktu wykonawczego do statutu. Jeśli chodzi zaś o określenie zasad dostępu do dokumentów i korzystania z nich w odniesieniu do dokumentów organów gminy (rady gminy, wójta, burmistrza czy prezydenta miasta), to winny być one ustalone w statucie, o czym stanowi art. 11b ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym. Przepis ten uprawnienia do stanowienia zasad dostępu i korzystania z dokumentów powierzył radzie gminy. Żaden inny organ nie może zatem wydawać aktów dotyczących tej kwestii.

Należy podkreślić, że to rada gminy została upoważniona do określania w statucie gminy zasad dostępu do dokumentów i korzystania z nich, na podstawie art. 11b ustawy o samorządzie gminnym. W tym zakresie wójt, burmistrz, prezydent miasta nie może wydawać zarządzeń objętych kompetencją rady gminy (wyrok NSA – I OSK 69/05).

Burmistrz mógł wydać zarządzenie określające wzór wniosku o udzieleniu dostępu tylko do takich informacji, które nie są objęte treścią cytowanego art. 11b ustawy o samorządzie gminnym. (IV SA/Wr 922/04 - Wyrok WSA we Wrocławiu)

Ustalenistawki opłaty za godzinę pracy pracownika, który wykonuje pracę dodatkową związaną z przygotowaniem informacji publicznej jest więc niezgodny z art. 15 ust. 1 ustawy (II SA/Lu 44/10 - Wyrok WSA w Lublinie; IV SA/Wr 922/04 - Wyrok WSA we Wrocławiu)

Stąd też należy się także zgodzić się z wywodami skargi o konsekwencjach prawnych powtórzenia w załączniku nr 1 do zarządzenia burmistrza treści aktu ustawowego, to jest art. 10, art. 12 ust. 3, art. 13 i art. 15 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Jest to naruszenie § 137 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej”.

Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie administracyjnym nie jest dopuszczalne powtarzanie w jakimkolwiek akcie wydanym przez organy samorządowe regulacji ustawowych. Powtórzenie bowiem regulacji ustawowych powoduje ponowne nadanie aktowi ustawowemu klauzuli obowiązywania w sytuacji, gdy ustawowy akt obowiązuje już na innej podstawie prawnej, organ samorządowy zaś nie posiada uprawnień do stanowienia aktów rangi ustawy. Dlatego też powtórzenie treści ustawy w akcie wydanym przez organ samorządowy stanowi istotne naruszenie prawa (wyrok NSA – II SA 99/92; wyrok NSA – SA / Wr 1793/93; wyrok NSA – II SA/ Wr 1179/98; wyrok NSA – I SA/Lu 882/02; wyrok NSA – II SA/Wr 1389/03).

~~DISCUSSION~~