| > Środki finansowe, umożliwiające realizację czynności przez organ administracji publicznej, podlegają takim samym zasadom jawności jak inne informacje publiczne, niezależnie od źródła ich pochodzenia. W ocenie Sądu teza ta jest nie tylko oczywiście trafna w odniesieniu do środków publicznych, ale także trafna w odniesieniu do środków "niepublicznych", gdyby takowe miały być zaangażowane w podejmowanie czynności przez organ administracji publicznej w zakresie wyraźnie odniesionym do zadań lub funkcji tego organu. Innymi słowy, gdyby Burmistrz Miasta Wadowice wydawała prywatne środki finansowe na czynności nie związane z wykonywaniem mandatu burmistrza, wówczas takie wydatki nie stanowiłyby informacji publicznej. Jeżeli jednak Burmistrz wydaje nawet prywatne środki na wykonywanie zadania publicznego lub takie środki angażuje na utrzymanie swojego stanowiska publicznego jako burmistrza danej gminy - to wielkość tych środków i ich pochodzenie winny być objęte ustawą o dostępie do informacji publicznej. | > Środki finansowe, umożliwiające realizację czynności przez organ administracji publicznej, podlegają takim samym zasadom jawności jak inne informacje publiczne, niezależnie od źródła ich pochodzenia. W ocenie Sądu teza ta jest nie tylko oczywiście trafna w odniesieniu do środków publicznych, ale także trafna w odniesieniu do środków "niepublicznych", gdyby takowe miały być zaangażowane w podejmowanie czynności przez organ administracji publicznej w zakresie wyraźnie odniesionym do zadań lub funkcji tego organu. Innymi słowy, gdyby Burmistrz Miasta Wadowice wydawała prywatne środki finansowe na czynności nie związane z wykonywaniem mandatu burmistrza, wówczas takie wydatki nie stanowiłyby informacji publicznej. Jeżeli jednak Burmistrz wydaje nawet prywatne środki na wykonywanie zadania publicznego lub takie środki angażuje na utrzymanie swojego stanowiska publicznego jako burmistrza danej gminy - to wielkość tych środków i ich pochodzenie winny być objęte ustawą o dostępie do informacji publicznej. |
| | Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 listopada 2013 r. w sprawie sygn. akt I OSK 1830/13 błędem jest założenie, iż samo wykazanie prywatnego celu w jakim zamierza użyć żądanej informacji podmiot występujący z wnioskiem o jej udzielenie, wyłącza publiczny charakter tej informacji. Twierdzenie takie nie znajduje uzasadnienia w treści przepisów prawa materialnego art. 1 ust. 1 i art. 6 u.d.i.p. Takiej definicji pojęcia informacji publicznej w znaczeniu przedmiotowym nie można też dopatrzyć się w art. 61 Konstytucji. Dopuszczenie wprost, bez szczególnego zapisu ustawowego, że cel, któremu ma posłużyć informacja wpływa na zdefiniowanie jej publicznego charakteru, powodowałoby ograniczenie prawa do informacji publicznej w sposób znaczący. Tymczasem ustawodawca przewidując ograniczenie prawa do informacji publicznej (art. 5 ustawy) i zakreślając obszar ograniczenia nadal określa ją jako informację publiczną. Oznacza to, że przepisy art. 1 ust. 1 i art. 6 u.d.i.p. wymagają przy ich stosowaniu każdorazowego określenia, czy żądanie określone we wniosku o udzielenie informacji publicznej dotyczy informacji o sprawach publicznych. Odmowa zastosowania wymienionych przepisów wyłącznie w oparciu o ustalenie, iż zamiarem wnioskodawcy jest ich wykorzystanie w celu prywatnym, byłaby odmową ich stosowania w oparciu o nieznane kryterium ustawowe. Zgodnie z art. 2 ust. 2 u.d.i.p. od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego. W wyroku z dnia 22 listopada 2013 r., sygn. akt I OSK 1748/13 NSA uznał natomiast, że art. 2 ust. 2 u.d.i.p. wskazuje, iż cel, dla którego osoba ta chce informację wykorzystać, jest z tego punktu widzenia obojętny. Niepodobna zatem uzależniać prawa do informacji publicznej, a tym samym również ograniczać obowiązku jej udzielenia, od przyczyny, dla której wnioskodawca tej informacji się domaga (wyroki NSA m.in.: z dnia 28 listopada 2013 r., sygn. akt I OSK 1599/13, z dnia 20 grudnia 2013 r., sygn. akt I OSK 1988/13, z dnia 17 stycznia 2014 r., sygn. akt I OSK 2030/13, z dnia 26 lutego 2014 r., sygn. akt I OSK 2354/13, z dnia 12 marca 2014 r., sygn. akt I OSK 2753/13, z dnia 3 kwietnia 2014 r., sygn. akt I OSK 2874/13). Ocena, czy określona informacja stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy nie może być odmienna w zależności od tego, jaki wnioskodawca ubiegać się będzie o jej udostępnienie (tak w wyrokach NSA m.in.: z dnia 15 listopada 2013 r., sygn. akt I OSK 1585/13, z dnia 20 grudnia 2013 r., sygn. akt I OSK 1987/13, z dnia 31 stycznia 2014 r., sygn. akt I OSK 2137/13, z dnia 26 lutego 2014 r., sygn. akt I OSK 2400/13, z dnia 12 marca 2014 r., sygn. akt I OSK 3026/13, z dnia 11 kwietnia 2014 r., sygn. akt I OSK 3031/13, z dnia 23 czerwca 2014 r., sygn. akt I OSK 3036/13). |
